1
bir adım yetiyordu adamın kendini aşmasına
fakat ürkek attığı her adımda
iki adım uzaklaştırıyordu kendinden...

2
beyaz çizgiyi görünce durdu
solgun sümüklü böcek
burnundan balon çıkaran çocuklar gibi hüzünlendi
ama neye geç kaldığını bilemedi.

3
son düzlüğe girmişti yaşlı at
derken birden yağmur başladı
önce ayakları sonra kuyruğu çamurlandı.
az kalan gücüyle atladı çitlerden
yandaki çimlere uzandı
kuyruğunu attı sağ böğrüne ve ayaklarını havaya.
bitişe iz bırakarak gitmek olmazdı...

4
son sürat koşuyordu karınca
derken boşluğa düştü birden
bilmiyordu çorak diyarların çatlakları
en çok karıncaları yutardı...

5
bütün gücüyle itiyordu dönme dolabı çocuk
sonra oturup sayıyordu
tekrar itiyor tekrar sayıyordu
aynı sayıda duruyordu dönme dolap
annesi ilerden bağırdı
"oğlum yorulmadın mı?"
çocuk yoğrulmuyordu...

6
büyük bir hızla girdi afacan rüzgar
mutfak kapısından içeri
renkli reçellerle yıkanmayı bekleyen
acı yemekler pişmiş tas tabağı gördü hemencecik
ve bütün odaları dolaşmaya başladı.
yorgun bir yarın beklentisinden başka bir şey yoktu evde.
son bir odaya daldı
tavanında uykusuzluk.
biri uyuyordu sanırım güzel bir düşteydi gülümseyerek.
sonunu merak etti
etmeyecekti.

7
bastonuna tutunarak kalktı
bir beynin karanlık kılcallarında
ölmekte olan bir hatıra.
etrafına bakındı bir ışık aradı
belkide hayat ağacını
kaldırdı bastonunu soğurmak için
düştü...

8
bin adım yetiyordu adamın sona yaklaşmasına
ama her 900 adımda
yol bitiyordu.

9
çağrıldığını anladığında
fırladı ses tellerinden söylenmemiş bir söz
ama eskici çoktan uzaklaşmıştı.

10
zaman işini büyük bir çelişkiyle yapıyordu.
binlerce beceriksiz eliyle.
çarklarını yağlıyordu
canların teriyle...