Aile hatırası, unutmam birlikte yapılan pikniği
Gözümü devirip geçemedim hasta teyzeyi
Hastane koridorlarında harca nefesini
Kendimi unutturup bir kuytu köşede öğrendim hayal etmeyi
İçim buruk şafak saati
Gizim suskun, zaman perdesi
Bıraktım bir parkta hasreti
Uyandım rüyadan, neredeyim?
Hayat gibi vurdu acımasızca tanyeli
Düşkünlük kasvetini cesaretle yerle bir ettim
Metanetle azmedip atlattım psikolojik arbedeyi
Geçmişimin kriminal izleri karıştırdı beynimi
Nasıl zihnimden sileceğim diye paranoyaklığa başvururken, içtim şairlik şerbetini
Ben geçerken kritik günleri, kardeşim dediğim bırakmadı zehri
Nasıl geçeceğim şimdi uzatmadan yardım eli?

Vakitsiz cenazeler,
Sahipsiz garibanlara saf tutanlar bir önceki namazdan kalan perişan yüzler
Önsezim ağır, taşıması kaldırılmayacak türden
Bir otobüs kazası, dikkatsizliğin bedeli dört cinayet
Şarampole devrilir ümitler
Ekmek kavgası yine bir ocak söndürecek
Arkada kalan on yetim, kafayı yersin kesin düşünsen
Vicdan rahatsızlığından rahmetlinin borcunu geri gönder
Bir gece uyku bastırır, geri kalkmayacağın şekilde
Bir hafta sonrası deprem
Yıkılır binalar, göçük altında herkes
Eşin kucağında 1 yaşında ki kızınla senin yanına gelmek için çıkmaz evden
Söyle bana nedir adalet?
Ne isyan ne sitem, sorularım cevaplasın yeter
Yüreğimde öfke, suretimde keder
Kıldan ince kılıçtan keskin haysiyetin her zerresine ilişir şüphe
Issız hisler,
Ruhum arafta, yalnız ve sessiz bekler

Gasilhane soğuğunda yanar gönül
Yastığı mezar taşı, topraktır örtüsü
Etrafın karanlık, ışıkların sönük
En umutlu anında gelir ecel ve biter ömür
Unutma çocuk, en iyiler her zaman en önce ölür