Yaşanan ahlâkî bir çöküntü
Nesiller arası döküntü
Aile denen şey sadece bir soy kütüğü
Sen hâlâ güzellikler hayal et, görmüyor musun gözünün önünü
Toplumsal bir histeri, elimizde ki görüntü
Bir an düşünüp sorguladın, insaniyet bu kadar çürük mü?
Bak bakayım ne oldu Kerbela’da, hatırla dününü
Tecavüz, cinayet ve akıl almaz çocuk ölümü
Dehşete düşüp lanet etme artık, gör beşeriyetin diğer yüzünü
Polise verilmeyen emniyet gücü, hükümetin kaosa sürüklediği başka bir yönü
Cemaatlarin, tarikatların gelip rant güttüğü, ülkenin başına bela bir güdümü
Hapishane cennet, verilen cezalarsa komik, mahkemeler tek perdelik güldürü
Bireysel silahlanma zarurî, ne duruyorsun bu orospu çocuklarının derisini yüzün

Dumura uğradı ideolojik fikirlerin
Kalmadı siyasi hislerin
İnançlarına itibar suikasti
İktidarın kleptokrasi
Avare meclisin,
Baskı rejimine tâbi
Hükümetten farkı yok riyakar muhalefetin
Medyatik unsurlar tek elin
Bağımsız medya ütopik
Her gün bir felaket haberi
Ancak bir çikolata gündemin
Trajik mizansenin ironik düzeni
Primitif beyinlerin kronik çözümleri
Hiç değişmez sistemin mekanik dümeni
Uzlaşmadan uzak polemik yöntemi
Halkı yalnızlaştıran kutuplaştırma politikası yüzünden robotik günlerin
İçindesin amansız ekonomik güçsüzlüklerin
Bıktırmadı mi monarşik rejimin distopik yönetimi?
Artık ne için duruyorsun? Gelmedi mi zamanı değişip dönüşmenin?