Parlak yıldızlar karanlığa gömülür
Rastla hıncahınç bir dalgaya, gör ölümü
Kanlar dolar gözlerime boğulurken kedere
Hırsa yenik gecenin köründe, neye dönüşür?
Adaleti sönünce insafa bürünür
Vicdana düşmüş, neyi düşünür?
Yıllar girsin araya, yine alır öcünü
Ne zaman umutla baktım ki, hiç sevmedim ki ben gökyüzünü
Başlarken yüzünde güller, epilogsa hüzünlü
Yaşamak istemedi ki, hatıramda silin dünümü
Niye tanıdım bu insanları? Yalnız kalamayacak kadar zaafı var insani yönümün
Boğazımda anlatamadığımdan onlarca düğüm, bir gün çözülür
Yüreğim lav, yaklaşırsan yanarsın, kaç kurtar riya dolu yüzünü
Bir yalancıya aç gönlünü, herkes duymuş lan , niye çiğnedin sözünü?
Kaç kez sönüp bittim, güvenden ötürü
Ne dosta, ne aşka ne de aileye, dönemem sırtımı
Hançerini vurdular kalbimi ortaya koyunca, zehri yavaş yavaş çürüttü
Pejmürde hislerim bir daha eskisi gibi olmaz, küllerinden doğar Zümrüdüanka
Kalemi eline alınca ayılıp uyanır körkütük, bu manzume şuaranın tekemmülü