Hicaz’a boğulduk sevdanın katili keman eşliğinde,
Hep bir mazi hatırası yüreğimizde,
Herkesten habersiz sevdim seni, her gecenin karanlığında Ayten...

İnce sazın sızısı doğuyor şimdi, sen diye doğradığım yüreğime...
Düştük Ayten yürekten, gökdelenlerden düşercesine...

Kırıldık Ayten, ayağımızın altındaki paramparça olan kadehler gibi,
Son sözü söyledik, incindik Ayten, sözcüklerin boynu bükük halleri gibi...

Umudu tükenmez sanıp harcadık Ayten, arsız ve savurgan...

Ayten mevzumuz burada bitsin be!
Üzülmesin dalında serçe...
Güneş yüzünü dökmesin her günüme...

Ayten ne olur gelme!
Gelişlerinin gölgesi altında ezilmeye tahammülüm yok!

Sahi çok mu güçsüzdüm Ayten;
Taşıyamadım mı nazını, gözyaşlarını?
Oysa hamal ettim sevdamı Ayten...
Nasılda kestin benim yüreğimi...

Ah ulan, ah be Ayten!
Hicaz çalma artık, kemanın yayını yüreğime saplama...

Rakı gibisin Ayten; sabahları baş ağrısı oluyorsun.
Geceleri de meyim, mezem, rakıma durmadan katık oluyorsun.

Su gibisin Ayten; susuzluktan ölüm sebebimsin.
Yetmez mi öldürdüğün Ayten, yetmez mi...

Yunus Yaşar
24/04/2023
02:27