1
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
797
Okunma

Soğuk iliklerimde titretirken gönül telimi
Bir gül goncası açardı baharlarında senin
Ben üşürdüm ve büyütürdüm yalnızlığımı
Sen ise gülerdin ve çiçeklere koşardın
Geceler ki, göğsüme ayazı vururdu
Perçemimden tutup sabaha savururdu
Yüzümdeki yaşlar kupkuru bir çöle,
İçimdeki yağmurlar sele dönerdi
Özendiğim baharlarından bir çiçek versen
Nergis’in kokusunu avuçlarıma sersen
Ve bana öğretsen, yeniden yeniden
İnanmayı öğretsen…
Zeynep Zuhal Kılınç
5.0
100% (4)