Önce bizdik, sonra yabancı
Belki de bir intihar güncesi
Kırık düşler üstüne kuruluyduk
Gecenin loş ışığını zoraki sevişlerde kirlettik
Öksüzdü bakışlar,
Biçareliğe asil bir hüküm giydiremedik

Bittik!



Kurşuna hedef oluyordu yanı başımda sevda
Vurulsa, şah damara ihanet vardiyalı ayıp sayılırdı
İçimdeki isyana, erdemlerimden bir sus payı içirdim
Çoğalttığım bütün kadın anlamları griydi artık
Hangi sayıyla çarpsam,
Acıya vuran periyodik bir cetvelle geri dönüyordu

Anlayamadık!




Zorluğun anlamı evrim değildi heybemde
Belki de devrim olacaktı geceye vurulan mühür
Kalelerine kabê olmaya gelen bir tavafa,
Putları gösteren ellerindi hesapsız.
Hiç bir zaman açılmayacak zarfların,
Fiillerine eylem olacak sancılar topladım

Acı’dım!



- Gözlerimdeki elektrikle seni çarpsam-
- Kaç parçaya dönerdin buz kutuplarına-



Oysa ;
Dehlizlerinde gezinendim hoyratça
Ya da şair diliyle ahmakça
Dilimin türküsünde mavzer,
Cehennemim de blue bir yangın,
Sevi ’ye benzer bir şey...
Belki bir orman yangını
Taşınması mecburi bir nesneden varsayılmayan
Bir çocuk sesi avazında boğulan soluk hıçkırık,

Bendim!



Bugün bestesizim
Melodim mezar
Ayna da suretim yok
Yarı karanlık çehrem
Duvarları olmayan evim



Kaldır başını son kez,
Kızıl bakirem
Sevda her yerde k/ayıp
Sevgilim!
Gurursuzluk kime nasip!



Bilir misin?
Uyku modundayım hala
Üşüyorum.
Tarifsiz,
Yorgunluğum.
Susmak çözümsüzlükse

Konuş...


-Ben susuyorum artık-
-Kusuyorum-
-İçime oturan bu aşkı-




Faik DANIŞMAN