81
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
4125
Okunma

Kalemimle öldürdüm seni
Buz bağlayan bir sevdanın
Yosun kokulu gövdesinde
Ve gömdüm seni
Yılların kazmaladığı anlımın
En derin cizgilerine
Kapattım üzerini
Her tel beyaz saçımla
Ve suladım karanfillerini
Simsiyah gözyaşlarımla
Aklıma düşen onca anıya
Attım bir çizik
Akıl firar,akıl kayıp
Sevda yitik…
Artık olmayacaksın
En berrak
Ve en mutlu günlerimin kabusu
Kırıldı beni vurduğun
Silahın namlusu
Darmadığınık odamda
Seni hatırlatan her şeyi
Kaldırıp attım çöpe apar-topar
Kaldırdım oturduğun kanepeyi
Yattığın çarşafları yaktım
Günahkar bedenini yakar gibi
Duvardaki resimlerinin
Hepsini indirdim
Yerlerine yalnızca
Boş çerçeveleri astım
Yalnızlığımı anlatsın diye
Ruj izini bıraktığın
Bütün bardakları
Kırdım kahrolası suratında
Kaldırdım,hala hayalini taşıyan
Puslu aynaları
Dolabındaki onca eşyanı
Götürüp şehrin diğer ucuna
Dilencilere dağıttım
Yakınlarda onları görüp
Seni hatırlamayayım diye
Ve bozdum bana yaptığın
Tüm büyüleri
Yırttım umutlarıma diktiğin
Beyaz kefenleri
Yeniden doğdum
Şimdi
Düşür bakalım şavkını
Güneşin üstüne
Üşütebilcek misin güneşi
Dene bir hele
Dene
Ve şimdi
Şimdi boş bir odanın
Simsiyah duvarlarıyla konuşuyorum
Geceye sürdüğüm fırçamla
Çaresizliğin tualine
Çiziyorum bir şeyler
Resme uzaktan bakınca
Anlıyorum ki
Anlıyorum ki
Kalemimle öldürmüşüm seni
Buz bağlayan bir sevdanın
Yosun kokulu gövdesinde
Anlıyorum ki
Katletmişim seni
Buz bağlayan bir sevdanın
Yosun kokulu gövdesinde
Katletmişim…
5.0
100% (1)