Yorgunum Ceylan,hem de çok yorgun
Kan kesmiş parmak uçlarım
Nasır tutmuş topuklarım ,buz kesmiş kalbim
Nice yalçın dağın,sarp eteklerinde
Üzerime çökmüş gibi Tur Dağları
Zirvesine vurduğum kayalarda
Nedense,hep ölü çıktı;Zümrüd’ü Anka kuşları
Onların ardından bir ağıt
Bir isyan yükseliyordu gökyüzüne
Rüzgar çığlık çığlık,bulutlar simsiyah
Ve dolunay azaplığında,mavi bir gece
Nice çatlak yumurtadan sızıyordu
Doğmamış çocukların yetim bakışları
Yorgundu tüm gezginler,ben de yorgundum
Ve yorgunum hala
Onun için Ceylan,onun için
Çağırma beni engin dağlara
Ben artık gelemem
Çıkamam o dağların zirvesine
Bu yorgun ayaklarımla

Gizlice kaç kervan soydum,çöl akşamlarında
Kaç haramiyi sakladım göz kapaklarımın ardına
Açıl susam açılla kıpırdamayan göz kapaklarım
Kaç dilsiz yolcunun selamıyla açıldı
Kaç gerçeği sakladım beynimin çorak topraklarına
Sakladığım gerçeklerdi,karartan düşlerimi
Ve o düşler yüzünden
Kaybettim gülüşlerimi
Asılı kaldı çığlıklarım engin dağlarda
Şimdi,kimi haykırır;bu dilsiz gözyaşlarım
Pusulam olsun diye
Avuçlarıma karaladığım onca harita
Benim deyebilir miyim,bu çatlak eller
Benim deyebilir miyim,
Bir Anka görmeyen bu yorgun gözler
Gözü kendinden sürmeli naçar Ceylan
Sen,aldanma gezgin ruhumun delikanlı yanına
O çocuktur,oyun oynar;yanıltır,aldatır insanı
Beni de kandırıp,nice buluta merdiven dayattı
Bu namussuz ruhum
Kaç dağın zirvesinden yere çakıldım
Kaç İbrahim alevinde yandım
Kaç Nuh Tufanı’na yakalandım
Bu arsız ruh yüzünden

Çağırma Ceylan çağırma
Erişemem senin dağlarının doruklarına
Yolda kalır,belki de tökezler bu bezgin ayaklar
Belkide,senin dağlarının eteklerinden
Takılıp nice gezgin kemiklerine
Düşerim göğün maviliklerine
Hem,kim demiş ki gezginler
Her dağın zirvesine çıkar,diye
Kim demiş ki,her dağın zirvesinde
Bir Zümrüd’ü Anka var,diye
Adem’leHavva’dan,Leyla ve Mecnun’dan
Kerem ve Aslı’dan beri
Bir Anka görmeyeli dünya
Kaç bin yıl geçti yeryüzünde
Belki de tükendi soyları
Ya da hiç yaşamadılar,olmadı varlıkları
Bir efsaneydi belki de tüm yaşantıları
Ben,Ceylan ben
Ben aramaktan usandım o büyük kuşları
Kaç dağa,Kaf Dağı dedim bilir misin bu uğurda
Kaç kartal yuvasına daldım,binbir inatla
Kaç yemin bozdum,bu arsız suratla
Ama şimdi,küskünüm dağlara
Ve kırgınım bütüm Ankalara...