izaha gerek yok
Kentim gibi
kaderimde hüzünlü
ne zaman güneşe dönsem yüzümü
tarifsiz acılar yoluma yoldaş


eski sayfayı kapatıp
yeni bir sayfa açmak…
annemsiz
yalın ayak yollardayım
usandım
eteğimi eksik sayanlardan


büyüklerden daha büyük
çocuklarımdan daha çocuğum
yele yelken açmış umutlarım
kendisi gibi
bahtımı da karartmış
başımı örten örtüm


geçmişim geleceğim
Ahh hayallerim!
süpürge saçlarım bir gavur elinde
yarınımı vesikalamış çaresizliğin çizgileri
hangi nasihat çare olur ki
yüreğimin titrekliğine


sevineyim mi
üzüleyim mi bilmiyorum ki
yanağınızda yumruk lokmalar
(gözyaşlarınızın yağmur olduğunu
yağmur bakışlı bir çocuğa anlattınız mı siz hiç)


tecelli mi
yol bilmezlerin kılavuz olması mı
içimde yaşıyor hep
arife günü
eline kına yakılmış o kız çocuğu
sabaha baba eli öpüp
bayram şekeri toplayacak komşulardan
hem de koşuşturmalarının
nereye götüreceğini bilmeden


bir izsiz ses
ürkek iki nefesmiş yaşamak
toplanmış ifritlerin meclisi
kırık kalemimin ucunda karanlık şiirlerim
öykülerimi kanımın kırmızısıyla yazmışım
ahhh eteğimden asılanlar olmasa…



eski sayfayı kapatıp
yeni sayfa açmak…
düşlerim bıçak ışıltılı
hangi sokak başı
kadınlığımı yok saysam da
neden neden neden neden
anneliğim ayaklar altında



ak duvakla çıkıp baba ocağından
kanlı kefenle yatmak toprağın kucağında
hayır asla kabul etmiyorum
en güzelini yaşamak için
isyansa isyan




#hüzünlükent