Eksiklerden kalan yaşam çabası
Sabah olup uyanınca sızlatır ruhunu
Yok oluş başlar gün doğmadan
Neler doğar acıdan başka?

Göğüs boşluğun dar gelir kimsesizliğe
Kimsesizliğin içinde bir kalabalık
Kurak mecrada boy veren sazlıklar gibidir
Yüzün düşer, gülmek ağır gelir.

Dünyaya getiren beşeri kahrediyorken,
Tanımadığın düşmanlara bayram havası
Koynundaki yılanlar uyanır uykudan
Bir yastık, bir yorgan olur tüm varlığın

Ağaca yaslansan ağaç çürür
İnsana yaslansan insan ölür
Kendine güvenirsin, yoktur başka çaresi
Ne kadar iki yüzlü varsa etrafını sarar

Yok olan dünyada aç kalmış hortlaklar gibi
Her yer mahşer, her yere azap dolar
Tevekkülün adı var kendisi yok
Yana yana kül olmuş

Kanın uyuşmaz baş edemediklerinle
Çiçeklerin rengi gökyüzü gibi güneş yokken
Odan karanlık kalbinden de siyah
Bir yar seversin

Yaran olur, dokunduğu tenin çürür
Kanser başlar ruhunda
İhanetin yarası kabuk bağlamaz
Yalan gözler dokuz kere doğurur doğruyu

Boynunu büker ihanet senin kollarında
Gider başka yamaçlarda çiçek açar
Yürüyen merdivenleri bozulur damarlarının
Beynin Oksijensiz kalır
Ankara’nın gri sonbaharında

Yanlış durakta bekler gibi
..../bir küçük sevinç beklersin
Gelmez, beklediğin seferler.
Ayakta yolcu taşımanın yasak olduğu saatlerde
Sen kalbine gelene yerini verirsin,
Sonra ayaktaki yolcular tahliye edilir.
Bakar kalırsın ardından gelenin, gidenin

Şerefin kadar var sayılsan
Şerefsizliğin kadar kucak açarlar
Ağzı, yüzü birbirine geçer umudunun
Kalbin der, kahretme bu da geçer

Ya susmaktan, dilin şişer
Ya da dinlemekten Beynin
Modaya uygun bir kaç hüzün baz sevişme
İlkel benliğini özlersin

Müddet namesi yoktur bu rezilliğin
Nöbetçi savcı gibidir içinin yokuşu
Senin nefesin kesilir
O hala suni teneffüs beklemektedir

Beslenme çantanda bir ayva
Bir de kestane şekeri var gibi
Karnın açken canin istemez ikisini de
Uykun varken film izler gibi
Anlamsızca bakarsın çantana
Olmasa da olur..

Firavunun denizin derinlerinde
Secdeye durması gibidir
Sevdan bitince çalan telefon zilleri
Peşi sıra gelir önyargılar

Etraf ceset doludur
Kendi hayatını yaşamayan
Ruhunu teslim etmiş bedenler
Ölseler de bir nefes alsalar

Sonra kendine bakarsın
Yüzünde anlamsız bir gülümseme
Döner gidersin bulunduğun yere sırtını
Her şey kalır ipin ucunda

Yokluğuyla başa çıkamazsın
Acısı sana yağlı urgan olur
Kalırsın ipin ucunda..

Dilemma
2022
Ankara