Benim adım İshak!
Tanrı tarafından ne zaman yaratıldım
Bilmiyorum;
Ama şunu iyi biliyorum
Ölüm pek yakın ve kurtuluş hiç yok...

Kıyamet ilmi gönlümde bir kor ateşi,
Kabir zihniyeti dilimde bir yaranın nefesi
Ve ölüm,kapımda her saniye beni bekliyorken
Bu zelzele-i alemde ben kendimi ve kalbimi
Nasıl aldatabilirim varlık yokluktur diye.

Benim adım İshak!
Cennetten kovuldum,nefsime hakim olamadım
Ve şimdi dünya mabedindeyim
Ve yine nefsimle karşı karşıya kaldım
Ya ben nefsimin kölesi olacağım bu alemde
Ya da nefsim yok olacak bedenimden,
Gülleri bekleyen arzu halimin kevserinden...

Ab-ı hayat şarabından tatsa da bu ruh,
Ecel kapıya aniden dayandı mı;
Ne ruh kalır ortada ne de bir beden
Toprağa karışır hem binlerce adem hem de ben...

Benim adım İshak!
Tanrı tarafından yaratıldım,
Ve şimdi ise Tanrı tarafından
Nefes alabildiğim bu beden bu gece zikredecek
Yüz binlerce alemi ve içindeki gömleksiz ademleri
Zikredecek önce son peygamberi...

...

LARDES SYMPRA