Unuttun mu beni?
Gözlerdeki masumiyetin hüzünlü halini,
Gülüşlerdeki cennet kokan ikimizi.

Ekimin 20’sinde başladı bu aşk-ı derùn,
İsmini nakşetti âlem kalbimin sarayına
Bir sonbahar mevsiminde Payitaht oldun
Gönlümün hünkârına, ebed olan tahtıma.

İki gözümün nuruydun, dile getiremedim
Korkaklık mı, utangaçlık mı?
Anlam veremedim,
Bir cuma akşamında dile gelecektim
İzin dahi vermeden silip gittin.

Gülistan da kaybettim seni,
Gül kokusu artık kalbimde esir seninle
Ben özgürlüğümü adadım ikimize.

Kıyılarda artık boğuluyorum,
Yetişmeyecek misin cennetim?

Zira sensiz bir hiçim;
Rabbime Zümrüdüankanın kanatları altında,
Kalbi kırık bir şekilde koşuyorum...

Muhammed’e (Sav) yemin olsun ki;
Kor ateşlerde sen cihan güneşimdin,
O ateşte yanmaya razıydım,
Halen de razıyım.

Bırakma beni, ey kevseri canan!
Hüzün çiçeği koptu kopacak gönlümden,
Sen gül bahçesinde ruşen-i ayan,
Züleyha’nın dilinde hünkâr-ı cihan...

Unuttun mu beni?
Ben, Ekim’den beri unutamıyorum seni,
Kasım ayının 17’sin de kaybettim seni...

Ben Aşık Maşuki, varlığımın yegane sahibi
Sensin ey cihan güneşim, unutma beni...

Hiçbir kabahati kasıtlı yapmadım,
Pişmanım!
Zamanında affına ulaşamadım,
Bir şans alabilseydim şayet,
Cihanı ayaklarının altına sererdim
Bırakma beni, gönlümün tek sahibi...

Sen Diyar-ı Milketi Rum’da ömrüm,
Elif’in sarayında hünkârım, nebatım
Mim ile başlayan dizelerde şiirim, kasidem
Yusuf’un sarayında Züleyham, cennetim
Unuttun mu beni?

Yağmurlu bir gecede kalbim yerinden
Çıktı çıkacaktı,
O gece dahi vurgundum sana
Ey benim mühür gözlüm, gazelim.

Bırakıp gittiğinden beri,
Nefes artık alamıyorum Hümâ kuşum
Unutma beni!
...
LARDES SYMPRA