Güz yarası!
Irak mı duracaksın böyle
Siyahın kalbe dokunduğu her gece,
İsmini nakşetti âlem kalbime
Elif’in sarayında altın yaldızlarla her dil de.

Ekimin 20’sinden beri kısaldı ömrüm,
Üzüntünün sebebini sorsalar
Kalbim kıyılarda boğuluyor, der geçerim
Sensiz geçen günleri anlatır, durur, giderim.

Gönül limanından silemezsin beni,
İstediğin kadar silsen de rehberinden
Her aynaya baktığında ben olacağım karşında,
Ebubekir’in sadakatiyle bağlı olan
Bektaşi görünecek aynalarda karşında...

Güz sokağında bekliyorum seni,
Mevsimler değişirken bile
Adını sayıklıyorum hilâl ile.

Bu son güz değil ki vazgeçeyim,
Sen kışım, baharım, hazanımsın
Kalbimin uçmağımda alın yazımsın,
Cennet’ül Bâki’de kaderim, payitahtımsın.

Ey güz yarası!
Kanatsız kaldım yokluğunda,
Düşlerim karanlığa gömüldü
Sen yoksun,
Uçurtma uçuramıyorum sokağında,
Kalbim siyahına büründü
Sen yoksun...

Ey kevser-i cihan!
Sensiz bir hiçim aynalar karşısında
Allah’a yakın, sana ırak
Nefes alıyorum düşler sokağında.

Seviyorum Seni!
Muhammedi muhabbetle,
Aişe annemizin kalbi gibi tertemiz olan seni
Seviyorum Yusuf’un sarayında âşkla...

Ekim’in 20’sinden beri kaybettim,
Gönül sarayıma Zümrüdüanka ile gelen seni
Son cennetimi efsunlaşmış gibi.
...

LARDES SYMPRA (1.12.2022)