1
Yorum
9
Beğeni
5,0
Puan
636
Okunma
bir kabileye katıldık sıfırdan
vakit hepten erken
kesmemişken elleri biz kadar baş
baktık avuçlarımıza meczublarımızı gömerek
kaderin derin çizgisinden
sonradan öğretilen
kuzguni dürtü gömmek
öyle çoçuk olmuştuk ya
ilk çığlığın sıcak fırtınasından
annelerimizin kucaklarına düşerek
sevmek gibi hışırtılı
dinleyerek çürümeyen kabinlerden
ak babalarını yaşatan serçeler
haber verirler yerin ahvalinden
ateşin dairesel kaldıraçları yükselen
kaburgaları dışa vuran sırtı öperken doymaya
güven olmaz dudakların
haberi can çekimi sinir uçlarına
yüksek yükseği öteler
bir mezar bir mezarı tekmeliyorken
uçlara boyalı yüzlerden çığlık atan
o kabile hep var
şimdi
5.0
100% (2)
Cevap Yaz