kırk boğumlarını açıyordum kalbimin
rastladım ona
bir çay bardağı önünde
karşısında insan beyni
gerçeği karıştırıyor


yıldızdı, yıldızlardan bir grupta adı yazıyordu
uzandım alıp göğsüme takmaya
kırmadan bir ucunu
bir kalıba koymadan
dokundum varlığına
o yaşadığını kalbimde duyumsatan


bir şeyler alınıp, bir şeyler satılıyordu
insan pazarları bile vardı
sonra sürgit savaşlar
kimilerinin çıkardığı
kiminin öldüğü
pisi pisine savaşlar


al diyordu, yaşamın yıldızı elinde
pır pır eder de sönmez
koy pencerenin önüne çiçekle
gönlü olsun karanlığın
belki açar perdesini
bir gün güzel günler


üflüyordu sigarasının dumanını
uzaklarda kalan hayale
arayarak her kadında o anne kalbi
güller çiziyordu en zarifinden daha ince
kalem selâm duruyordu bu simli güzelliğe
sevda diliyordu ekmeğin yanında
önce zeytinden, peynirden, çaydan..


07. 04. 2015 / Nazik Gülenay