30
Yorum
114
Beğeni
0,0
Puan
2455
Okunma

Her yeni gün de tükenir
Gelir uzun kış, sonra bahar
Muradı dördüncü cemreye bırakıp
Birbirleri üzerinde yürüyen arzular
Yok olacak cihanda
Hayatın neşvesini çok kere kör-sağırlar ağırlar
Genizde düğümlenen ses acı çeker
Susarsın gençliğin tavında
Gözünü sever toprak ana
Alnını altın varakla boyamış
Bir değer bilmez gelip kalbin yankısını bozar
Kadim zamandan beri kopuz nağmelerine
Nefer olmuş toynaklar
Tanrı’nın önünde yüzünü utanarak saklar
Ruhani bağlılık kime zor
Sihirli beşiğinde yıldızlar sönük
Kutsanır gece sessizliği
Yetişsen şu dağların uyanışına
Aydınlanmaya ilk sen dokunsan
Sağında, solunda meşale
Taptığın gökte görkemli mavi
Saklanmaz gelen-gidenden
Köhne inanç da gördü, köhne insan da
Ama güz ayları hiç bozulmadı.
Ümmühan YILDIZ