Bedenen çökük, ruhen ölü
Huzur yolunda duygu kontrolsüzlüğü
Yarınlarıma gaflet yüreğimde ki hüzün
Asırlar geçse de geçersiz sözüm
Gözyaşlarıyla boğuldum, nerde hüsün
Beni düşüncelerle intihara sürükleyen paradokslar söndürdü
Gözlerimi öfke bürümüş
Çoktan bozdum büyüyü

Tanrı’nın bir şakası, kaderin absürtlüğü
İnan hiçbiri yeterince güldürmedi
Çözümsüz düşkünlüğüm, mezara gömdü diri diri
İhtimali kesin öngördüğüm, aklımı daha yitirmedim
Hüsranın hükmü ciğerimi paramparça etti
Küstahça müşkül eksenimden çekil
Dünyaya küskün arafta sessiz
Rüyada düşler, uyanması kabustan başka ne olabilir ki?
Atlattı, gerçeklikten uzak günlerini
Yalnızlığın eşiği kavuştuğum benliğim
Kalemle hisseden şizotipal kişilik, yazarak alıyor terapiyi
Tedavisi şiirleri, bitmez ezeli elemi
Uyku düzensizliği alt etti geceyi
Genetik teamül yakıp yıkmaya meyilli
Tefeül etmek mecburi

Ütopik hayallerim çok fazla renkliydi
Ama karardı görüntü, bağlantı kesildi
Uğruna feda olacağım şeyin kederi dindi
Söyle, hiçbirinin umurunda değil, değil mi?
Unutuldu, bir ömür suskunluk yüklenir
Karanlığa hapis, aydınlıktan ürkmedi
Güzel günlere anarşi içimde ki matemim

Bitkin hal, silkin kalk
Dişli canavarlara sabrım duvar
Bu kaçıncı kayıp, hıncınla kal
Uçurumda ellerimden kaymak üzere hayat
Davaların başkalaştığı evre, uhrevi adama
Metanetimin özverisi, gökyüzünde umutlar
Ve de hiç durmayacağım arşa ulaşana kadar