Hüzün üşüşür
Düşüm kaybeder gücünü
Düşün, derdim ne büyük?
Bir insan yaşama hevesinden eksik, yıldızı sönük
Günler ölü, yeniden dirilmek mi çözüm?
Kendini kanıtlama çabası, bu fazlasıyla küçük düşürücü
İnsanlık hasta, ruhlar çürük
Vicdansızların hegemonyasında masumlar suçlu,
Evreni haksızlık bürümüş
Normalleşir edepsizlik, ezilir süzük
Bir intikam peşinde sanki herkes, hırsınla körsün
Azimle gayret ediyorum, yanıyor özüm
Tarifsiz bir özlem duyuyorum benliğime
Cevherim öfkem, ne yüce bir özgürlük
Tek doğru gafletim dürüstlük
Affedin dostlar, gerçek aramıza getirir küskünlük
Maalesef ki göz yumamam, veremem ödün
Yalnızlıkta özünlüsü huzura güdüm
Tanrıyla bütünlük ufkumun görüngüsü
Mantıkla sürdürdüğüm amaçlar umut yüklü
Dokuz köyden kovulmak kaderin tek perdelik güldürüsü
Sahne yeryüzü, yalanlar kostüm
Replikler çalıntı, senaryonuz hükümsüz
Rol yapma yüzsüzlüğü toplumun künhü
Monolog tuluat şiirlerde mühür
Dengede kalır kalple tüy
Maat rehberliği, Ra’nın yönü
Yolculuk gökyüzü, sonsuzluğa sürsün
Karanlığa düzen ülküm
Manevi heyetimde suskunluk örgün
Tüm pürüzlere metanetim törpü
Her öykü kendine özgün
Psikolojik enfarktüs düzelir deneyüstü
Seksen sekiz tuş spiritüel tendürüst
Aktaramaz size bir annenin çaresizliğini hiç bir literatür
Ürkmeyin, değişecek devran başlayacak tahavvül
Mürekkebim zerk edilen zehre panzehir formülü
Bu evre acı eşiğinin en üstü, biraz sabır gerçekleştirecek düşü
Hiçbir endişe yok, yarınlar derin dehşetle görünür