Yalnızlık!
İnsan özünün türevi.
Hayatın kısır döngüsü, dümeni.
Yalnızlık sızıdır ya da sis gibi.
Ayakları tam yere basar gerçekleri konuşur nasın rakibi ...
..

Yalnızlık!
İnsanın benliğiyle yaptığı bir sohbet .
Yalansız, riyasız,saf bir muhâbbet .
Göz kapaklarındaki kepenkleri indirmektir.
Hayata dair ,
Kendine verilen mühlet
Onarılmak istersen bazen olur rahmet....
......
Yalnızlık !
Sokaklarda bir gölge .
Saçaklar altlarından görünmez bir madde ya da damlayan bir katre ....
...


Yalnızlık
Bazen balkonumuzun altından atar çakıl taşlarını umursamayan kendimize .
"Çık dışarı "der seslenir yalnızlık bizlere
O kendini bilen sesiyle..
Bir an çocukluğuna dönersin.
Ruhunun o karanlık dehlizlerinden uyanır,
Merdivenlerden inmeye başlarsın .
Karanlık bir mahzenin içinden çıkar yalnızlıkla konuşmaya doyamazsın .
İçindeki bütün feryatlara ,yüzündeki kırışıklıklara inat....
...


Yalnızlık!
Bir kuyudur aslında
Ya içine çeker
Ya boğulursun altında.
Heyula denilen bir hayal yaşadığımız toprak hattında.
Ya öze dönüş
Ya kuyuda boğulmak
Ya hayata dört elle sarılmaktır hesapsızca ...


Meryem Karapınar