11
Yorum
29
Beğeni
5,0
Puan
784
Okunma

hızlı adımlar
atıyorum
şehrin soğuk
sokaklarında..
bedenimi kağıt
gibi kesen
rüzgar her daim
kapımda.
acı dolu bir şarkı
sarıyor
kalbimi.
gri bulutların
lacivert geceyi
sarması gibi ..
hizbe olan binalarda
ruhsuz insanların
karanlık resimleri .
ne mazi ,
ne atî,
ne de lâhzada
geçen ömrün
gölgeleri ...
bekliyorum
insanın
kendi
hiçliğini
görmesini.
sokak kavgasında
yüreğim ,
kelimeleri
istediği yere çeker
umutsuz,
keskin ve hisli .
her zaman
söylerim, rüzgardır
benim şiirlerim ...
ûcra köşede
yaşar ,
özüm toprak kokar
insanı çeker ,
bazen yaraları
sarar,
bazen
şehrin ışıkları gibi
aydınlatır,
parlar...
karanlık
sokakların
hikayeleri gibi
sahipsiz
çığlıklar.
kuramadığımız
cümleler
anlaşılmaz
olur ,
dünyada
sessizleşir
insan
olan
insanlar..
anlatamaz meramını ,
iç çekerek
keserler
cezasını ...
duvarlar örer
örümceğin kendini
koruması
gibi..
karanlık şehrin
sokak lambası
misali
aydınlatır
sıfatını ....
ne insan yansın
sessizce
ne konuşup
anlatsın fikrini
istediğince...
fikirler çok
yol bulamaz ,
bulsa da
o yeri aydınlatamaz..
...
yavaş adımlar
atıyorum
artık ,
şehrin loş
sokaklarında....
ruhumu okşuyor ,
kulağıma bir şeyler
fısıldıyor rüzgar
şiirler beni
yine yüreklendiriyor,
toprak olan
insanın
saf mayasında.
.....
Meryem Karapınar
5.0
100% (20)