Durgunum şu sıralar hayli hissiz,
İstemsizce elimden kayıveren zamanın ağırlığı üzerime çöktü.
Duçar oluyorum içimde kanayan, bilmediğim marazlığa.
Kimseyi incitmek istemiyorum.



Benim yüzümden
Kimse üzülmesin istiyorum.
Tüm hatalarımda yüzleşmek istiyorum tek tek.
Dedim ya
Kimseyi incitmek istemiyorum.
İncinmekte...


Tasavvufun ilk dersidir incitmemek
Son dersi incinmemek.
Nasıl olacak
Nasıl başa çıkılacak
İncitmem anladımda.
İncitilmekten savrulan rüzgarlarla kardeş oldum.


Hangisi bana durak
Hangisi bende noksanlık tanımlayamadım.
Kafam bu sıralarda kelimelerle savaş halinde.
Cümlelerin nereye doğru gideceğini bilmediğimden,
Ağyar oldu,suskunluğa büründü.


Sonra derince bir söz düştü gönlüme.
"Aşık derki, inci tenden
İncinme incitenden
Kemale noksan imiş
İncinen incitenden".
Kendime geldim, uyandım
Anladım ki
Hala ben noksanmışım....