toz bulutlarının arasında kaybolup gidiyorsun.
rüzgar eserken veda ettiğindeki kelimelerle ah ediyorsun.
ben sözünden çıkmadım senin,
sende sözünden çıkma.
rüzgarlarla uğurladım seni biliyorsun
kalbimin yağmurlarındaki rahmetle ıslanıp
akıyorsun..
tutamıyorum artık ellerini
göremiyorum sende o hayatın renklerini.
yaşadığın kentin gecelerinde o sokak karanlığında çiz defterini.
içinde hapsettiğin duyguları, karanlığa gömülmüş olan merhametini, dertlerini...


boş kaldıkça, yazdığım şiirleri oku...
her kelimede zifiri karanlıklar ardındaki gönlümün sesini hicranla kendine doku...


senden sonra yağmurlar yağdı,
seslendiğimde sana fırtınalar kaldı.
her tarafım eksik her sızım varlığını sardı
sevmenin özlemek olduğunu ruhuma otağı kurduğunu özüm yok saydı.
gülüşlerim soldu, seni görmeyecek olmam hayatıma kekre tadıyla karşılık buldu....


dedim ya senden sonra hep yağmur yağdı
rüzgarlar esti,
kimseyi incitmedi yağmur
rüzgar sorularıyla savurmadı etmedi inan mağdur.
sen gidince gönül tabiatım hava durumları kararmış bir buluttur.
yüküm sendin kalbimdeki kambur...