VERA
Sensizken boş meydanlarda yürüdüm
Hatırlarım her adım atışımda geçit vermez dehlizlerdi sürgünüm. Ayaklarımda prangalar sana gelmemem için kanlı savaşta kendimi gömdüğüm.. Söyle! Vera ayrılığın yükünü ben mi? çekmeliydim Gelemeyişin, gel gitlerin, anlamsızca lügatte olmayan sözlerin.. Ne diyorsun Vera... Artık bak umut ettiğim şeyler pıhtılaşıp siyahlaştı. Sensiz çektiğim aşk ilahi al’a ya dayandı. Siyah bir gölgem oldun sanki benim hayatım senin adağındı. Yapma artık! Bunu bize Vera Sevgiyle yoğrulmuş,emek verilmiş günleri Sırtımdan vurduğun, kaybettiğin dünleri. Umut ettiğim yeşerteceğim seninle başlangıç yapacağım dediğim yeminleri Artık hint diyarında yaktım hayalimin savrulan küllerini... Vera! Artık yüreğim sızladığında Seni düşünmeyeceğim. En tepe nokta zirve olan dağların Sessizliğinde. Bedenim buz tutup ağrı, acı, hissetsede Senin gönlüme taktığın pranga gibi Karanlıklarda kalmış dalgaların arasında nasır tutmuş ellerimle sıkışıp anıları kanatan hançer gibi. Her söylediğin sessizlikteki kelimelerin bana gelmeyişi gibi Suskunluğun ebedi aleme köprü olup benim üzerimden geçtiğin yollar sırata varsada İnan! Vera Canımı hiçbir şey acıtmaz suskunluğunun cehennemi kadar. İnan... Ölmek üzereyken elbet elif gibi Dimdik kalacağım. Ya sen Vera! Sen ölürken Belkide doğmamış bir anne karnında Benim gibi esaretimi hissedeceksin. Doğduğun anda ise beni anlayıp Ağlayacaksın be Vera! Ağlayacaksın.... |
Gönül sesiniz hep var olsun.
Tebrikler