bu kalbim
ahh bu kalbim
bir an bile öylesine
benliğimi esir almış ismini
yâd etmez

öylesine içime
hücre hücre yerleşmiş adını
mor dağlara haykırmaz

boş yere
aydan ibaret gördüğüm yüzünü
mavi gökyüzüne eklemez

boş hislerle
severek etrafını kolaçan ettiğim çemberini
anbe an işgal etmez

boş adımlarla
can mı can yurdunu
kendine mesken tutmaz

bu kalbim
ahh bu kalbim her çarpıntısında
öylesine senin için heyecan duymaz
öylesine bir yaklaşımla
değerli ve gerekli vaktini çalmaz

öylesine duygularla
seninle aynı havayı solumaz aynı gökyüzü altında
öylesine bakışlarla bakmaz bütünlüğüne

bu kalbim
ahh bu kalbim her seslenişinde
seni öylesine hissetmez

öylesine portrelerle yanında durmaz
seninle öylesine düş kurmaz bir gecede

senden dolu dolu
susmak nedir bilmeden bahseder dilim
senden övgüyle
senden gururlanarak konuşur ana dilim

ve varlığını şiirden güzellik
şiirden nağme
şiirden huzur
şiirden nur
şiirden yağmur
şiirden iz
şiirden deniz
şiirden yaşam
şiirden nice anlam diye
görür iki gözüm bu kalbim

-Meselci