Dünya çeşmesinden ağzımı dayayıp kanarak içiyorum .
Siyah beyaz resimler
Renkleniyor kandıkça..
Arzu ve hevâlar peşinde koşturuyor ona daldıkça....


Kulluğumu unutuyorum hevâlara kapıldıkça.
Kelâm ediyorum ahbâb ve dostlarla .
Sohbet demini aldıkça susuyorum..

...
Hayatın arzularıyla doluyorum .
Emellerin peşi sıra koştukça .
Kulluğuma perdeler örüyorum.
...

Bir an gaflet perdesi kalkıyor aradan .
Kulluğuma dalıyorum, çıkarıyorum dünya libâsını sorgusuzca.
Renkler beyaz ve siyah olunca .
Özüme dönüyorum orta yolu buluyor içiyorum ,doya doya bu akan menbâadan ....
......

Dünya sesleniyor bana lahzada .
Benim üzerimde yaşıyorsun itidâlli olmayı unutma .
Hep de beni unutup ahirete çalışma.
Sen benim yollarımda kazanacaksın,ahiret yurdunu unutma!
.....

İfrat ve tefrit arasında vasat ol ,dünyada örme ahirete duvar .
Ördükçe bulamazsın yaşadığın yeri ,o da seni başından savar.
Korkuların karanlığın gölgesine sığınmış seni hasta yapar .
.....

Dünya ve ahiret dengesini iyi kur ,olmasın sana çukur.
Öyle bir yasa ki insanlık sende bulsun huzur.
Zor deme !
Pes etme!
Bu yollarda Nemrut’un taşları olsa da kaldır kenara bırak .
Yürüdükçe , düşüp kalkacak ve bulacaksın şuur ve idrak.
Hedefin kazanmak olsun aşarsın ,herkesin hayatlarına dokunur coşarsın .......
Unutma !
Geçiyoruz dünya yollarından
.......

Meryem Karapınar