vakit
İkindiyi
gösteriyor,
akrep lahzayı.
güneşin
guruba meyl
zamanı.
beşerin yaşlandığı
anları.
vakit
yaralı
ayrılığın
kim bilir
kaçıncı
kapısı..
kurak gönüller
gebe kalmış
vakitte mi
sancısı....
suskunluğa
takılan dehlizlerin
kuytuları.
ömrün bilmem
kaçıncı teranesi
...
gece mi düşman
rüzgar mı?
asumandan
dökülen gözyaşları mı?
bilemedim
sezemedim.
güneş şimdi
solmuş
gülümsemiyor
insanlık üstüne..
üşümüş kalpler
ısınmıyor
artık
merhamet
yürekten düştükçe ..
zaman ırmağı asrın
çağlayanlarından
akıyor
sinsice .
asumanda hüzün
bulutları
sarılıyor zevalin
gölgesinde.
güneş ışıkları
sönmüş
saltanatı bitmek
üzere..
zevale koşuyor
ziya,
ömrün
uzayan
vakti sanîye.
koşuyorum
tenimde bir acı
hissediyorum
yavaşca ...
vaadi kalmamış
geçen zamanın
hazan yaprakları
dökülüyor
usulca....
hem hayattasın ....
hem düşmeye hazırlanan
yapraksın .
.....
asr...
en büyük delil
zamanın..
telaşsız ve serin.
soluyor ömürden
günbegün
renkler kayboluyor
birden .
cismimiz yerinde
duruyor .
gölgemiz uzandıkça
tükeniyor .
rabbime secde ettiğimde
bedenim
eğiliyor
ruhum sanki
mirâca yükseliyor ..
küçüldükçe
büyüyorsun
rahmet alnına
esenliği
konduruyor,
bu çölde kaybettiğin
kendini kendinde
buluyorsun ...
sen kendini
kaybettikçe
kendini
onun huzurunda
buluyorsun.
vakit ikindi ....
zaman
elinden nasıl kayıp
gitti....
yitirdiklerin
yitirişlerinin resmi .
zaman
akıp giden ömrün kendisi ......



Meryem Karapınar