37
Yorum
122
Beğeni
5,0
Puan
2776
Okunma

Yağmur, saatleri saçıp savururken
Limanda felsefe taşını arar simyacılar
Maskeler, derin acıları hiçliğe dönüştürür
Bir kadın omzunu silkerler toz içinde
O ilk gecenin ininde kırılmaz sisler
Küflenen kapıda bir adet anahtar
Ta uzaklarda gece, saygınlığında ölürken
Sessizliğin kulakları yavaşça boy verir
Unutmuş, unutulmuş şu ahmak gül?
Avucundan düşen yağmur değil, gamzeleri
Kapının anahtarında kırmızı kan lekesi
Ve artık hiç görülmeyecek gölgesi sularda
Ruhunu silkeler kül içinde bir kadın....
Ümmühan YILDIZ