Dizlerime oturdu mayısın on ikisi
Ruhunda şakayık gülleri
Kokladım kıvrım kıvrım dallarını
Ürperdiler
Korunmasız çocuktu tomurcukları
Şefkat timsali
Güllere benzeyen bembeyaz tenli
Annesinin kollarında, birbirinin aynıydı
Pembe, sarı, beyaz



Zapt edilemez tek çizgi üzerinde
Söz dinlemeyen delidolu hâlleri
İlle de o ağacın doruk noktası hedefi
Dünyanın en güzel manzarasında
Kuşlarla göğe yükselecekti
Gürültüyle toprağa kapaklandığı an
Burnunda akan kanları koluna silip
Hıçkırıklarla annesine sarılacaktı birazdan



Nasıl bir alaz
Tomar tomar, dizi dizi, deste deste
Nasıl bir haylaz, kıyı köşesine
Korkusuz, inançla, güvenle
Göz kırpardı maviliklere
Çoğaltıp aşa katılan tuzu
Kaçkar eteklerinde koşar koşar koşar…
Yetişemezdi arılar hızına
Gerisin geri dönüp haykırırdı
Bütün polenler benim
"Ben büyüttüm, ben yetiştirdim
Gittiğiz yerden geri bana döneceksiniz"



Temmuz ortasında aniden yağan dolu
Yok, yok iri mi iri kartopu misali
Zarfa konulmamış, iç yüzü masum
Dışı hırçın, Karadeniz’inden huyu
Zarif endamında bahar dalları
Kahve gözlerinde derin ufuklar
Kuzey rüzgârlarını okşardı yüceliği
Dallarında mısır toplayan kuşlar
Öğütülürdü dilinde bereket sofraları
Sevgiydi harmanı adı ekmek
Yorumsuz, yalansız dolansız yollar çıkardı
Hüznüyle kaybolduğu bu çağda
Kimliğinde mayıs şakayığı
Vicdanı teşekkür dili, kalbi mert
Dudaklarını okşardı şükür duası



Annesinin sadakat mayası
Babasının mürekkebi solmayan öğütleri
Alnından öpüp kulağına duyurandı
İlk Ezan-ı Muhammedî
İsminin telâffuzu Hanların, Han Annesi
Üç kere dökülmüştü dilinden Ümmühan’ım



Dizlerime oturdu mayısın on ikisi
İç yüzüm, dış yüzümün serencamı
Kader kitabında aslolan insanoğlu insan...



Ümmühan YILDIZ



Görürsün gerçeği varsa bilincin
İç etti vicdanı nedeni niçin
Ararsan bulunmaz yürümek için
Yorumsuz yalansız dolansız yolu----İbrahim Kurt