ŞAŞIRANLAR VAR

Altındır toprağı, taşı diyerek
Yolunu gurbete düşürenler var
Ne bulursa kuru yavan yiyerek
Ekmeğini çöpten devşirenler var

Şeker aranır mı katran zehirde
Anasından üryan yüzer nehirde
Özünü kaybedip büyük şehirde
Yolunu izini şaşıranlar var

Kimi zulüm eder kadına kıza
Kimi meyil vermiş çengiye saza
Övgüler yağıyor burda hırsıza
Eşkere cebinden aşıranlar var

Sapkınlık çizmeyi aşmış diz boyu
Örfümüzden uzak düğünü toyu
Garibin ardından kazarak kuyu
Çelme takıp yere düşürenler var

Evlilikler sahte , saygıdan uzak
Eşler bir birine kuruyor tuzak
Her evde esiyor deli bir sazak
Bardağı doldurup taşıranlar var

Dilin kemiği yok her yana döner
Gâhi alev alır gâhi de söner
Bir yalana bilmem kaç yalan biner
Kuyruklu yalanı şişirenler var

Döşü siper olur günün bağrına
Yokluğun hançeri batar böğrüne
Evinin taamı ekmek uğruna
Yüreğin yağını pişirenler var.

Nurgül KAYNAR YÜCE/ K. MARAŞ
AL YANAKLI KİRAZLAR KİTABIMDAN