DOLDUM AMMA TAŞAMADIM

Yaralı bir ceylanım ben
Karlı dağlar aşamadım
Fer çekildi dizlerimden
Dolu dizgin koşamadım

Kaderim hep tuzak kurdu
Ceren sandım vahşi kurdu
Körpeydim bir avcı vurdu
Gençliğimi yaşamadım

Bağrımda geçim pençesi
Boynumda nefsin kancası
Dinmek bilmedi sancısı
Bir tabibe düşemedim

Gâhi aç gezdim gahi tok
Derdim yüce dağlardan çok
Saplandı kalbime bir ok
Yandım amma pişemedim

Yaşamak olsa da çok zor
Ciğerimi sarsa da çor
Yüreğime düştü hep kor
Buz dağında üşümedim

Viran oldu gönül bağım
Uçup gitti gençlik çağım
Üstüme yıkıldı dağım
Kaçmaya yetişemedim

Maraz vurdu toprağıma
Su bulamam ibriğime
Zenk düştü gül zaprağıma
Yeşerip de coşamadım

Nurgül’üm tükenmez derdim
Talan oldu gönül yurdum
Elvan elvan acı gördüm
Doldum amma taşamadım.

Nurgül KAYNAR YÜCE / K. MARAŞ…

Zenk: bitkileri yiyen zararlı böcek. Yaprak biti
Çor: Kronikleşmiş, müzminleşmiş öksürük, iyileşmesi zor dert
Maraz: Hastalık