Elesem diyorum bir elekle şu çirkini
Kalsa güzelliği ahlâkın, az olsa yeter
Dökülürdü öfkeler, riyalar hayattan
Pek sevimsiz gelir bana insanın bencili.

Her yerde ben olmalıyım diyense bir kafa
Dolduramaz boşluğu da savrulurdu etrafa
Reklama gerek duymaz, bir bilgenin gelişi,
Kıymetlidir onlar; bilgi, otorite, ilmin de özgesi.

Çıkın da ortaya görelim ilminizi
İki lafı toplayamaz o vasat dilinizi
Ne yapayım sizin köhneleşmişse zihniniz
Cehalet kokuyor orada, evet doğru bildiniz.

Hürmet ilmedir, amel edilmişse hakkıyla
Açar her kapıyı o; nezaketle, coşkuyla
Gücünü maddiyattan almışsa bu zeminler
Doğacak bir güneşle de çarçabuk ta erirler.

İnsanları geleceğe taşıyan bilgi, hem de etik
Ahlâkı eksik olan bilgelerden de çok çektik
Bilime olan hayranlığımız elbette doğal
Değerden yoksun bir ilimle yol almak hayal.

Ismarlama yoldan yürümez hayat dediğin
Hak ile batılı ayıracaktı ya, nerede o sezgin
Nefrete, argoya batmışsa nefsin, zihnin
Saracaktır etrafını ateşler, yakıtındır cehaletin.

Bildiğini sanmak dedikleri en tehlikelisi
İki kitap bitiren de âlim sanıyor kendini
Ne de çok şey bilmediğini bilenler var ya
İşte onlardır gerçekte bilginin de efendisi.

Mışlı, müşlü yaparak yaşanmamalı esasen
Emekle doldurmalı zemini, hakkaniyetlen
Her sunulanı almak değildir ki marifet
Hakkın olana razı ol ki bulasın izzet


Oğuzhan KÜLTE