Gündüzün ışığı kâr değil, yanındakiyse yâr
Esperanto duyguların esiri olmuş zavallı insanlar
Ne alabildiğine sevgi, hoşgörü, haniymiş empatik duygular
Birikti topyekün dertler, hayatta var bir sıkıntı.

Bir caka,bir çalım ve bir gururdur gidiyor
Apansız hezeyanlar her bir yerden esiyor
Savruluşun ta kendisi bu eski, yeni demiyor
Eriyor insan yanımız, ruhlarda var bir sıkıntı.

Ders almak vardı dünlerden güne, ne bekliyoruz
Elbisesinin içinden çıkan adam mı diyoruz
Bindik dört buçuk “g” lere, sandık ki uçuyoruz
Rahman`ı unuttuk birden, imanda var bir sıkıntı.

Kime baksan gülmez yüzü, sirke satar alenen
Çokça gülen dost değildir, aklın var ise şüphelen
Nerde mert oğlu mert Ferhat, o idi dağları delen
Sesi gelen kıyamettir, ahlâkta var bir sıkıntı.

Mum ile aramalıdır gündüz vakti esas kulu
Neye yarar şu dünyanın üç kuruşluk parası, pulu
Ta doğuştan hep var idi, gerçek insanlık duygusu
Güzellikten yana olsun cümle insanın düsturu
Dilde kalmadı başka söz, özümüzde var sıkıntı.

Çapası bulunsun şimdi, demir atma zamanıdır
Elden giderse insanlık, akacak onun kanıdır
Sırt dönülmez bu gerçeğe, beşerin imtihanıdır
Çirkinlikler bitsin artık, insanlık yaşamalıdır.

Oğuzhan KÜLTE