BEZ BEBEK ( EVCİLİK OYUNU)

Sarı orlon ipinden örgülüydü saçları
Yüzünde gamzeleri vardı bez bebeğimin
Mor çiçekli pazenden fırfırlıydı uçları
Robadan elbisesi dardı bez bebeğimin

Kaneviçe ipinden işlemiştim kalem kaş
Kök yeşil gözlerinden sanki iniyordu yaş
Masası tahtadandı, iskemlesi kara taş
Gül hatminin gölgesi yurdu bez bebeğimin

Yün ile doldurmuştum topaç topaçtı yüzü
Ak patiska üstünde zümrüt yeşildi gözü
Senem Ayşe Sokakta geçerdi kışı yazı
Toz topraktan dizleri kirdi bez bebeğimin

Mutfağımı süslerdi renkli cam kırıkları
Tuzlayıp terletirdim sahanda korukları
Naylon ayakkabımdan yaptığım çarıkları
Sorsanız söylerdi kaç türdü bez bebeğimin

Kına taşını ezip ellerine sürerdim
Sapsarı saçlarını itinayla örerdim
Yorganını katlayıp başucuna dürerdim
Bana verdiği neşe sırdı bez bebeğimin

Mavi kum boncuğundan bir çift küpesi vardı
Firuze bilekliği bileğini sarardı
Beş dakika görmesem gözüm onu arardı
Varlığı yârendi hem yârdı bez bebeğimin

Okuldan döndüğümde kucağıma alırdım
Gül hatminin dibinde hayallere dalardım
Karanlık basana dek hep yanında kalırdım
Sorarsanız adını Nur’du bez bebeğimin.

Nurgül KAYNAR YÜCE/ K. MARAŞ