Evet efendim, tarihin hiç bir döneminde böylesine hızlı bir değişme ve yozlaşma yaşanmamıştı. Tepeden tırnağa bedenden ruha değiştik adeta…
Başlar ayak oldu, ayaklar baş….
Çırak,-ustasına, evlat-atasına ahkam keser oldu.
Balalar yumuş buyuran, ana babalar ise yumuş uşağı oldu…
Dengeler sarsıldı, aileler çatırdadı, ilişkiler karmakarışık ve sapkınlaştı…
Netice itibarı ile çığlar, tsunamiler, hortumlar, virüsler eksilmez oldu. Vezüv Patlaması yakındır.
Her evde bir cehennem kazanı kaynıyor.
Komşuluk kalmadı diye serzenişte bulunuyoruz oysa her ev, her aile canı derdinde, kendi cehennemlerini yaşıyorlar. Allah sonumuzu hayır eylesin inşaallah
Saygılar sunuyorum

Eskiden kuşaklar arası değişim bu denli hızlı değildi efendim. Mesela anamla benim görüşlerim arasında uçurumlar yoktu. Halbuki son 20 yıldır çok ama çok fazla değişime uğradık. Hele de son 10 yıl. Teknoloji çağından olsa gerek. Şimdi bizim kuşak ile evlatlarımız arasındaki fikir ve hayata bakış açısı aşırı farklı. Arada yüce dağlar kadar farklar var.
Teşekkür ediyor saygılar sunuyorum

Nurgül Hanım, Benim yaş önceliğimi de sayarsanız; fikir pınalarımızın bileşik kaplarda buluştuğunu ve yoğun duygularla olgunlaştığını kolayca anlayabilirsiniz. Duygularımı daha uzun bir yazıyla, ev dışı bir yerde daha teferuatlı anlatmıştım. Maalesef bir kazaya kurban gittiğinden, müsait zamanı da bulamadığımdan, ancak bu kadarla arz-ı hal edebiliyorum. Sağlıklar, mutluluklar diliyor, sizi daha öncelerde de olduğu gibi, bundan sonra da (işaallah) hazla takip edeceğimi ifade ederek, selamlarımı iletiyorum. (Aksakal)

Öncelikle samimi düşünceleriniz ve letafetiniz için en kalbî teşekkürlerimi sunuyorum efendim.
Nasıl ki siz hüzünle okudumuz. Ben de aynı hüzünle yazdım efendim.
Belki çok daha eskileri hatırlayamama. Ama en az kırk-kırk beş yıl evvelini hatırlıyorum. O dönemlerin güzelliğini, samimiyetini, adabını, saygısını, sabrını, fedakarlığını, hem cefasını hemde vefasını gördüm, şahit oldum. Bu duyguların en çoğunu en yakınım olan anamda gördüm, bacımda gördüm, kendimde gördüm. Mahallemizdeki komşu teyzemizde gördüm, mahallemizin kızı diye sahiplenen, korumacı davranan bizim mahalledeki abilerde gördüm.
Pınarın başından helke( satır, kova, bakraç) ile su taşıyan genç kızların karşıdan yaşlı emmi, dayı geliyorsa o geçinceye kadar bekleyip, yol verdiklerini, büyüklerin önünü kesmediklerini gözlerimle gördüm.
Anne babası çocuğuna hatası yüzünden azarlamışsa ya da bir iki vurmuşsa konuya komşuya rezil olmayalım diye gıkını dahi çıkarmayan ergen gençler gördüm yaşadım.
Saçlar siyah belki ama Anadolu’da yetişenler çok daha erken yaşta olgunlaşırlar.
Gelen misafire aç mısın diye sormadan sofra açılan ailelerde yaşadım büyüdüm.
İki göz toprak damda yatılı misafiri eksik olmayan yedi baş horanta ile kendini saraydaymış gibi mutlu hisseden, şükreden insanlarla yaşadım. Bir çorba kadesine yedi kaşık banarak en lezzetli ve huzur içinde içilen mis gibi dağ kekiği kokulu çorbalarla büyüdüm…Titrek gaz lambasının cılız ışığında Ahmet Günbay Yıldız, Kemalettin Tuğcu, Karacaoğlan, Yunus Emre, Yavuz Bahadıroğlu, Necip Fazıl, Mustafa Necati Sepetçioğlu okuyarak büyüdüm….
Köroğlu’nun deyişlerini işittim babamdan. Mevlid-i Şeriften Hikaye Güvercin, hikaye kesikbaşı dinleyerek büyüdüm.
Umarım merakınız giderilmiş, hayretiniz cevap bulmuştur efendim.
Saygılar sunuyorum.

Düzenleme:11.1.2022 00:38:47