ÇİÇEKLERİN DİLİ

Çiğdem der dağlar şahıyım
Çiçekler padişahıyım
Baharda aşk dergahıyım
Gözlerdeki neşe benim (çiğdem)

Beni gönüle yazarlar
Yakaya takıp gezerler
Oya işleyip dizerler
Tohumumu şeşe benim (karanfil)

Ağlayan gelindir adım
Aşkla Mevla’yı aradım
Hakk’ı zikretmek muradım
Arım gider hoşa benim (ağlayan gelin - ters lale)

Nergisim cennet gözlüyüm
Sarı saçlı ak yüzlüyüm
Kayalıklarda gizliyim
Köküm değer taşa benim (nergis)

Menekşeyim irengim mor
Beni sümbül laleye sor
Hercaiyim bağlanmam zor
Takıldığım döşe benim (menekşe)

Leylakım ben mis kokarım
Gönülden gönle akarım
Biraz yüksekten bakarım
Dalım yurttur kuşa benim (leylak)

Sümbülüm çok renklerim var
Açtığımda erir karlar
Cennet kokar benle kırlar
Sabrım yoktur kışa benim (sümbül)

Dolaşırım elden eli
Yüzüm okşar seher yeli
Bana derler hanım eli
Kâh Fatma kâh Ayşe benim (hanımeli)

Yüreklerde atarım ben
Mezarlıkta biterim ben
İbret için yeterim ben
Kimler derdim deşe benim (mezarlık zambağı)

Ben kırların güzeliyim
Çiçeklerin özeliyim
Temiz aşkın ezeliyim
Gider cismim hoşa benim (papatya)

Al eşarbımla uyurum
Özgür yerlerde büyürüm
Kırmızı fistan giyerim
Nazım dosta eşe benim (gelincik)

Günebakan derler bana
Dönerim hep günden yana
Akşam yoldaşım sofrana
Cilvem hep güneşe benim (ay çiçeği - günebakan)

Gül der Resul kokusuyum
Kalpte sevgi dokusuyum
Bülbülün aşk sakisiyim
Sevdam değil boşa benim (gül)

Mor çiçeğim göğe bakar
Yaprağımdan şifa akar
Burcu burcu sıla kokar
Bittiğim her köşe benim (kekik)

Nurgül KAYNAR YÜCE / K. MARAŞ

*Şeş: Oyalı tülbent - baş örtüsü


Dost Kalemlerden Gelenler

Kâh beyazım kâh sarıyım
Tarla kenarı barıyım
Tüm çiçeklerin yâriyim
Çok yakışan başa benim...............Osman Akçay