Yollar benim kaderim,
Yollara vurdum gidiyorum,
Başı dumanlı dağlarda,
Sarp yamaçlardan kıvrılan,
Uzunca bir zaman süren,
Yollarda kaldı azığım;
Kervanın umudunu kesen,
Haramilerin pusuları altında,
Dağları yoldaş bilen,
Irmaklara göğüs geren,
Ejderha gibi solukları yakan,
Yarık kayalarda durmayan,
Yollarda konaklamadım ben,
Afrika gibi soluklarım,
Akdeniz gibi yüreğim,
Harran gibi çatırdarken,
Çukurova gibi umutlarım,
Geçtiğim her yerden yar edindim,
Yarım yar da kalmasın diye çabalarım,
Uzun atlamalarda hedefi tutturamadım,
Sırtımda taşıdım yarıda bırakmadım,
Yollar da benim evim,
Ev nedir bilmezken yolları evsindim,
Uzun menzilli füze gibi,
Bir bakarsın yüreklerin kıyısında,
Arzular tırmanırken zirveye,
Fren olmuşum isteklerin şatafatına,
Eller ererken muradına,
Ben giderim yolların kerevetine,
Aldırmaz bir ceylan gibi,
Etrafım sarılmış mayın ve pusularla,
Dağlara verdim yönümü,
Yollar karşıladı zamansız sevda gibi,
Ben beni kaybettim,
Dostlar acep bulan var mı?
Sırmalı saçlarımdan eser kalmadı
Poriklerim sarkardı alnımdan,
Alnımı bir inek yalamış gibi,
Korkudan benzim solmuş sanki,
Bembeyaz poriklerim dökülmüş,
Şakaklarıma karlar yağmış,
Ağrı dağı gibi yalnızlığa çekildim,
Yollarda kaldı muradım,
Ellerim uzaklarda yollar var aramızda,
Bu yollar taşır mı sılaya beni,
Kara bahtıma karalar konaklamadan,
Yıldırımlar kafamda patlamadan,
Haramiler önüme pusu atmadan,
Yolların sırtına evim barkım yük olmadan,
Kaderinde var mı beni taşımak,
Yolların bahtına yazılmış mı,
Beni sılaya ulaştırmak,
Bilmiyorum ama,
Galiba kendimden kaçıyorum,
Kendinden kaçan ben,
Beni nerede bırakmış olabilirim dostlar!
Bilen varsa söylesin,
Kendinin çok ötesinde yaşayan ben,
Beni bana yar eder mi nereden bilem;
Bir ömür verdim yollara ben,
Hangi yoldan gidersen git,
Muhakkak ki sen,
Yaratana varan bir yolda,
Çabalayıp gideceksin,
Bu alemden!
Erol KEKEÇ/11.07.2021/21.58