Sana ne deyim söyle ey gönül
Herkesi dost bilip kanarsın neden
Bu ateş seni kavurur gönül
Tutuşur çıra gibi yanarsın neden



Tuttuğun dalların kırılır gönül
Düşersin uçuruma kayarsın neden
Dostların seni kırınca gönül
Yalan olduğunu anlarsın neden



Her olura inanıp aldanma gönül
Gün olur hatayı anlarsın neden
Bir odada yalnız kalınca gönül
Durup durup ağlarsın neden





Yetmez mi sana bu kadar yetmez mi gönül
Doymak bilmezsin istersin neden
Acıyı bu denli sevipte gönül
Her gece ağlarsın ağlarsın neden



Yaşlanıp kavrulur solarsın gönül
Ozaman vahlanıp durursun neden
Solar çehren erirsin gönül
Gerçeği görüp ağlarsın neden



Bu diyar seni alır ey gönül
Sılayı özler ararsın neden
Sılanda yalnız kalınca gönül
Vahlanıp ağlarsın ağlarsın neden



El sözü kemdir anla ey gönül
Çeker sineye susarsın neden
Gün olur çığlıklar atarsın gönül
Hıçkırıkla ağlarsın ağlarsın neden



Her zaman mahzun kırıksın gönül
Bu kadar gururun söyle ki neden
Gün olur seven bulursun gönül
Ozaman şahlanır durursun neden


Sitemin kimedir söyle ey gönül
Kimseye söylemez saklarsın neden
Dostların içinde yalnızken gönül
Biçare ağlarsın ağlarsın neden



İçinde kalmasın dertlerin gönül
Bir kalem bir kağıt ararsın neden
Akıtıp yaşını dökersin gönül
Ruhunu yazarsın yazarsın neden



Yazdığın arzuhal okunmaz gönül
Boyun büker ağlarsın neden
Bu kadar ezik durma ey gönül
Gün olur maziyi ararsın neden



Arzuhal eyler durursun gönül
Dalların gül açmaz solgun hep neden
Dostların içinde yalnızsın gönül
Biçare eğlarsın ağlarsın neden



Sana senden derman var anla ey gönül
Çareyi ellerden ararsın neden
Gün gelir yaranı sararsın gönül
Gerçeği kavrayıp ağlarsın neden



Dermansız yaran var içinde gönül
Derman arar dönersin neden
Derman beklide sendedir gönül
Çehreni asar durursun neden



Hallerin böylemi yazarsın gönül
Her zaman hüzünlü durursun neden
Sende bir gün tükenince gönül
Rahmana eripte yitersin neden