bir şiir değil bu
bir iç döküş…belki bir sesleniş
…çığlık çığlık
cevapsız sorulara
içini kemiren kurtlara
bir çözüm arayış…belki de

düştünüz mü siz hiç
çok şey söylemek isteyip de
hiçbir şey söyleyemediğiniz bir duruma
kahrola…kahrola
saygı mıydı bu sessizlik
korku mu
yoksa yetersizliği miydi
hışımla dökeceğiniz kara sözlerinizin
ya da kapana mı sıkışmıştı tüm harfleriniz

doğruymuş gibi davrandınız mı siz hiç
yanlış olduğunu bildiğiniz bir gerçeğe
…birilerine
ve sonra lanet ettiniz mi kendinize
tiksintiyle

ve ardından…
baktınız mı hiç aynada kendinize
…küfreder gibi
utandınız mı sonra
gördüğünüz yansımadan
gözlerinizden…yüreğinizden

bir şiir değil bu
bir iç döküş…belki bir sesleniş
…çığlık çığlık
cevapsız sorulara
içini kemiren kurtlara
bir çözüm arayış…belki de
veya bir ihanet öyküsünün silinmeyen izleri
kim bilir

ki zaten şairliğim de sürgünde
yoksa deli bir şiir yazardım şimdi size
en kallavisinden şöyle
kalemimi daldırıp gerçeğine yaşamın
kızıl bir öfkeye bürünmüş sövgülerle

“kendine ihanetinde adamın
söndü ışığı yüreğinin
gözleri kapandı…yansımalar yitik”

Atilla Güler