kalbime batan masalın çivisi çıkmış..

kolların gölgeliğim
bağrımda ağular..


oymalı çerçevelere hapsolmuş
derinden iç çeken ormanlar
beyaza bürünmüş koca çamlıklar
canevime konuk oldu
kar..

ödünç nefeslerim
hışır hışır esen rüzgarla hoşbeş halinde
gündüzümünkinden bambaşkaydı
karanlığımın zevkleri
safkan aşk hiç olmadı
dediler
alınmadım üstüme
annemden emdiğim
süt çürüdü içimde


tenimden geçen yolcular
terimin testeresinde doğranıyor
fahişe yataklar kımıl kımıl
sıfır derecesinde
sızlıyor kemiklerim..


dümensiz gemiler çarpıyor buz dağıma
dili olan dilsizler imdat arıyor
gözümde okyanuslar uyuyor
gönlümde gece zebanisi kol geziyor
bir takım cinler gölge oyununa merak salmış
perde arkasında okuyanlar uyuyor

yıldızlar yangınıma ışık saçarken
fanusuma tıkılmadan
güneş ısmarlardım
avuç içlerine
üstü kalsın
kıyamete kalmasın


bendeniz toy bir cesetsem
Azrail şiirin ruhunu çoktan almış