harabelerimiz üstünden manzara ufka çok yakın..









görülmemiş canlılar cirit atıyor
insanlık mağaramda
maneviyatımın göbeğinde
isterik çocuğumun feryatları
kulak zarlarımı yırtıyor
kaldı ki
göbek bağıda kesilmemiş henüz
gevrek ağaç kabuklarında
asılı yaralarım
anlayacağınız
haşatım çıkmış..


sevmeleri özürlü
sözüm ona
malzemesinden çalınmamış bedenlerin
ellerinde büyümüşüm.

incindiğim yerlerden
kan çiçeklerini koparamadım
gitmelere gebe
kalmalara kısır haldeyken
sarhoş yalnızlıklarda nara atıp
susmalara usta hale geldim
geldim de
susmak ateşti benim için..




lavanta kokulu yatağımdan
uyku cini fırlamış
belleğimde ki binlerce bilgiyi törpülüyor
sesimin İsrafil’ine aldırmadan..


bütün gökyüzü kefenlenmiş
iken
“Esintisiz zindanların avlularında”
bir ciğer parasıdır
yalpalanmalarım..


kime tehlikeli göründüysem
beni öldürdüler..

içimde sizin ağırlığınız
avuçlarımda üşüyen kemikler..