Sen gelince şehrime tüm yıldızlar utanır
Saklanır  karanlığa sessizce seni izler
Sen ışıksın geceye yüreğim seni tanır
Varlığınla aydınlık bulur bütün dehlizler

Gülünce güneş doğar sabahın çehresine
Susar bütün bülbüller yalnızca seni dinler
Ay sarmalar bulutu sarılır peçesine
Ram vurur akıl yorar bilgeler ve kahinler

Meğer hiç bilmezmişim hayal çığlık atarmış
Telaşa kapılırmış geçeceğin tüm yollar
Konuştuğun her sözcük yürek tespih yaparmış
Kuruyken can bulurmuş çiçeklenirmiş dallar

Anladım bahar sensin muştulu sabahların
Gelişin bereketmiş kavrulmuş toprağıma
Binbir nebat olursun azıksız matbahların
Can olur, su olursun yeşilsiz yaprağıma

Bakma şakaklarıma hep düşen şu aklara
Sensiz yıllar matemdir her gün yetim ve öksüz
Gözüm hüzünle bakar uykusuz şafaklara
Her şey öyle şekilsiz her şey flu ve renksiz

Nuray AYHAN ...
4.Nisan Cumartesi Bergama