(Cemile’ye... Taybet’e...)



I)

"Simsiyah saçlarından daha çok sevmedim dünyayı
Yüzümü dönüp duran bir hacca aldılar beni
Nasıl bir tavafsa artık
Döne
döne
kayboluyorum...

II)

Her şeyi unut ama geçmişini unutma
Geçmişini unutan bir masanın ayağı olur
Gelen oturur giden oturur

Kırmızı medreseye gel
Al eline kitabı
oku
simsiyah saçlarını oku

Beni hatırladığında bir taş al eline
Katlan ona demiştin
Katlanmadım mı?

Arkadaşlarımız artık çok yoğun
Herkes işgal edilmiş
Herkes bağlanmış
Zincirlerimiz olmasa biz de yokuz
Özgürlük ağır
Hafif tutsaklıkların vatandaşıyız.

Simsiyah saçlarından girdim bir bodruma
ayaklarını çekmişsin dizlerine
sen kimsin diyorum
Lokman’mışsın
Akrepler almış seni.
Ayaklarından bağlamışlar.
Nereye götürdüler
Nasıl götürdüler
Sokağından nasıl geçirdiler
Ellerini hatırlıyorum başının üstünde iki yanda
Halkına ne dediler seninle?

Simsiyah saçlarından daha çok sevmedim dünyayı
Yanmış çocukların ellerinde bükülmüş tellerde adını gördüm
Hamileydim
Stresten dediler.
Allah rahmet eylesin dediler
Seni böyle ne üzdü dediler
Yapma bunu kendine dediler.
Gençsin yine olur dediler.

Aldım simsiyah saçlarını; gittim buralardan.
Bingöl’de rüya görüyordum
Şimdi rüyalarımda Cizre’yi...

Toplanmamış bir yatak
Salçası kurumuş bir makarna tenceresi
Bir bardak su
İlaç kokuyor ruhum
Ayaklarımdaki yaralar geçmiyor
Dünyanın acelesi var.
Hızlı yaşayanlar her şeye geç kalır demiştin
Seni sevdiğim için erken ölüyorum
Ölürsem beni en yakın arkadaşımın yanına göm
Arkadaşımı çöle göm
On üç çiçek ek mezarımıza
On üç çocuğun adını ver onlara
On üç gün kere Taybet de.
Taybet’e ne yaptılar; hatırla.

III)

Olan bitenlerde sessiz kalanlar
Biz ölünce gelmesin mezarımıza

simsiyah saçlarından daha çok sevmedim dünyayı
cudi’nin eteklerinden daha çok sevmedim.
Bak, zılgıtlarla geliyorlar.
Bak,alkışlarla
Bir tehdittim madem
Ayaklarımdan vursalardı ya
Üzerim çıplaktı hatırla,
Bakma öyle tereddütle
Kınalı avuçlarından öpüyorum.
Git, yasal vadilerin sularında barışı anlat.
Sivil kal
Silahların eleştirisini yap.
Bizi bir bodrum katında yaktılar.
İliklerine kadar barışa ihtiyacı olan o başkan’a da deki:
"Önemli olan süreç hewal"

Mızraklarının ucuna Yasir Börü’yü takıp, hüküm Allah’ındır diyecekler!
Barış anneleri çocuklarını istiyor diyecekler.
Manisa Alaşehir’e git.
Barışın heykeli orada.
Kenan’ın heykeli...
Nerelisin derlerse beş no’luyum dersin.
Bilen bilir aldırma...

Rize’ye gel
Bir kıraathanede çay yapıyorum yaşlılara.
7 odalı evimde bir çekyatın üzerinde yatıyorum
Onaltısındaydım; sen yaptın dediler; kabul et!
Altmış yaşındayım; altıma işiyorum; hatırladıkça
Bize bunu niye yaptılar?
Ağlıyorum hatırladıkça

İstanbul’da Fatih camii’nin arkasındaki avluda
kırmızı bir taş göreceksin
eğil öp onu
Metin ol
Yüksel.

IV)

dünyayı
sevmedim
çok
daha
saçlarından
simsiy’ah..."




İstanbul-Üsküdar
00:58
12.12.2020