Gönül pencereme bir gün
Bir taş attı biri
Bende açtım kapıyı
Girdi içeri..
O baktıkça ben şaştım
O estikçe ben yandım
O dedi leylam
Ol dedi mevlam
Oldu bütün dünyam..
Oldu vesselam.
Meğer ne çok kelam varmış
Saatlerce konuştuk
Bıkmadan usanmadan
Nede olsa yılların özlemiydi
Yillarin Hasretiydi
İkimizde beklemistik.
Ruhumun esiydi
Tıpkı ben gibi sen
Benden öte sendi
En çok güvendi
Perdeler kalktı aradan
Gördük görülmezleri
Gördük görmesine de
Bu seferde başladık yermeye birbirimizi
Hatalar büyüttük zihnimizde
Olurları olmaz ettik
Kırıldı kalpler
Mahsunlaştı gözler
Ve sustu bülbül diller
Umutlar kapı arkasında kaldı
Yürekler yalnız
Sevda da öksüz
Oysa zor olan sevmek demişlerdi büyükler
Bilememisler!
Zor olan sabretmekmis
Ve herşeye rağmen
Affetmek
Yaradandan ötürü seveni sevileni
İşte o günden beri
Bende ben değilim
Ne zormuş aşk dedikleri..

Arzu Yücel