Aklımın iplerini saldım bu gece.
Biraz karanlığın biraz da sensizliğin etkisiyle,
dağıttım kendimi bir deliden hallice.
Nedenli nedensiz kıvrandım durdum yine.
Dilimde sana anlatacağım sözcükler,
Yüreğimde ise sözcüklere sığdıramadığım sevdam var yine!
Yine de bir yol bulup yazıyorum sana.
Her gece de her bir heceye yine seni,
Hep seni !
Bu gece sanki diğer gecelerden daha bir gizemli,
Daha bir ıssız odam
Ve daha bir davetkâr yıldızlar!
Bende geceye uyumsuz sayılmam,
Üzerimde gecenin karasından kalma pijamalarım var.
Siyah beyaz Vav kolyem,
Yine gerdan üstünde salınmakta gizlice.
Ayrı severim onu, bil sende.
Yaşam ve ölümü aklıma getirir kaldırdığım raftan
Ve de şemsin kimya hatuna verdiği ,
Vav’ı hatırlarım onu her gördüğümde.
O an yaram acır derinlerde bir yerde.
Nükseder, sensiz tenime değen her zerrenin isyanı,
Damarlarımdan bir kıvılcım yol bulup akar sana doğru.
Aslında kanım çoktan karışmış senin kanına.
Gözbebeklerim çoktan teslim olmuş göz kapaklarına.
Daha fazla zorlama.
Adımlarım sana
Koşmalarım sana…
sorma neden yazıyorsun diye…
bunca yazmadan sonra,
Müptela olmuşum sana!
Anlasana !
Kaç insan sessizce dinler ki senden başka?
…sessizliğine giden bir yol bulur yoldaş olurum ben sana…
yine sana hep sana!

Dip not: en uzun gece mi ne
Arzu Yücel