Sorma bana, neden suskunsun öyle diye
içim lâl, içimde hazan yapraklar dökülüyor bugünlerde
bir derdim, bir kaygım da yok aslında
aklım bomboş, gönlüm sanki gurbette

Bu sıralar bana,
beni benden daha iyi tanıyan
gönlüme ilham verecek
ruhuma melek olacak
sessizliğimde beni anlayacak
varken yokluğuma katlanacak
gerçek bir dost gerek

Doğrusu, en iyi dostum
bardak bardak demli çay oldu, şu sıralar
içtikçe demleniyorum demlendikçe
ince belliyi bir daha, bir daha dolduyorum
anlayacağınız ben demli, çay demli
en iyi sırdaşım, çay oldu bu sıralar
ah, bir de, aramıza giren kaşık
sık sık tükenen demlik olmasa

İşi bitip aramızdan çekilince kaşık
mutlu, mesut demleneceğiz yine biz başbaşa
demlikten bardağa çay kavrayacak
çay bardağın şeklini alacak
parmaklarım bardağı ince belinden tutacak
yudumlayacağım onu ağır ağır
sessiz, sedasız muhabbetimiz devam edecek
ah, bir de, araya giren kaşık
sık sık tükenen demlik olmasa

Cahit Fıkırkoca
31.12.2018, İstanbul