Bahar’da kışı, kışın da baharı özler insan
Ne uzaksa onu özler
Kavuşmak şart mı ?
Boşver!
Bazı şeyler yokken güzel ..!

Özdemir Asaf











aşk gerçek haliyle gelmiyor
ten perdesine

şiddetin destansı dili ile kıvrılıyor
tutuşması en muhtemel saman kağıtlarında
bütün hücrelerimle teslim oluyorum sana

sonumu bildiğin hüsranlara gebe kalıyorsun
olmadık bir anda sınıyorsun
sıvıyorsun bedenimi tezgah parfümü kokunla
çığrından çıkıyor sevmelerim
"sevme" dediğin ölümlü dünyanda

-nasıl ya...!-

KURTULUŞA DEK AŞK yazılı
kapında yaptığım eylemlerin pankartlarında
üstelik DEK in eksik N esinden bana ne
denk bile durmuyorken
aşk senin yanında

biliyorum sorunlu bir ilişki yaşıyoruz
zorunlu bedenlerde
şizofren bakışlarında aradığım dinginlik sanıyorsun
oysa ki deli gibi seviyorum biliyorsun

giderek daha az kafa çekiyoruz
ot zaten saksıda
saksı sizin balkonda
baban suluyor aşkımızı
-erkenden emekli ya-

aynı gece
örselenmiş rüyalarının mahremini resmediyoruz
bilmem bu kaçıncı temsili
çok seven erkek kumpanyasının
biletsiz tek seyircisi
uzanmışsın sonsuzluğun son odasında
arıyor gözlerin biran için
mahrumiyet mavisi bakışlarımı
selasız kuytuların
selamsız yüzlerinde
bir de saf tutmuşuz ki kumpanyanın ağlakları
kutuda bir hoca
dışında başka bir hoca
üç kere soracak unutma...

alicengizoyunu
(...seninleyken olan beni seviyorum,senin yanındaki beni, seni sevdiğimden beri olan biteni... seviyorum...)