Ne zaman düşünüp dalsam derin düşüncelere
Sıralanır gönülde inciler kimi noltalji olur özlemle
Kimisiyse heyecan verir hem yarınlara,hem de bu güne.

Zaman olur koşarsın yetişilmez, kalırsın nefessiz
Emek varsa burulur gönül, kabullenir çaresiz
Yine de vazgeçmez zorlarsın, kader sana olmasın keder
Ve nihayet erişilir neticeye; anlatılmaz, keyfe değer.

Bir denemeyle yürüseydi işler çarçabuk ve o gün
Bir nefeste koşulabilseydi bu yol ki ne mümkün
Ve bir hevesle çıkılsaydı zirvelere, renklerse pembe büsbütün.

Ne anlamı kalırdı akan terin, güle kavuşmak anlıksa
Çekilen eziyetlerin mükafatı olmalı, bu hengame sonuçta
İşte ondandır belki, durmak yok, varsa koşturmak gaye
Aramak değil mi hayat, kiminde verir nasibi en hızlısından
Kısmet bu, kiminde de kattırır tozu dumanı en âlâsından.

Kendine yeteni bilen, fazlasını da bilmeli kanımca
Nedendir anlamam kimilerini, hırsları var dağlarca
Kısmet denileni de okumalı dikkatle kararınca
Yediğinden fazlasını elde etmek değil ki kısmet
Başkasına muhtaç olmamaksa, ne büyük lütuf ve nimet.

Ona erişmek de bilgeliktir, farkında olunmalı
O, boş bir çuvala dolan değil ki habire doldurmalı
Kurusunda beklenen damla damla yağıştır kiminde
Çiçeklerden derlenerek kovanda şifalı bal olur bilene.

Onu sadece para ve mal olarak görmekse bedbahtsızlık
İnsanlar yetinmezler verilene, verene ederler hadsizlik
Giden sağlığı getirebilseydi banknotlar,çil çil altınlar
Uzak kalırdı zenginden, dokunmazdı onlara tarifsiz dertler,hastalıklar.

Ne de geniş bir konudur şu ksmet anlatılmaz
Öykülere konu olsa okunmalara da doyulmaz
Gözü görenlerin kısmeti bakarak izlemeye
İşitebilenlerin nasibiyse duymaktır biteviye
Akıllının kârı en büyüktür ve o ki en büyük hediye.

Farkında olabilenler kısmetiyle yürür günü ve mutlu
Kıymet bilenler şükürlüdür nimetlere, yarınaysa umutlu
Hazıra konanlarsa bilmezler, harcarlar hoyratça sunulanı
Birinin elinde tebessümüdür kısmet paylaştıkça artırır
Ötekinin elinde eriyen mumdur; ateştir,pişmanlıktır.

Oğuzhan KÜLTE