Dalgalanıyor işte ömrün boyunca dalgalansın istediğin tüller
Ellerinle yaptığın bir süs saçlarında
Yerlerde şimdi binbir rengiyle ışıldayan mendiller
Ya siyah bir gül var elinde, ya da karanlık bir resimsin
Yarına kalacak neyin var bugünden?
Yarım yamalak hatırlayacağın türküler...
Bu azınlıkta hiç de tanınmayacak bir insansın
Tüm hüznünü gözlerinde görmek acı ama
Sen de en fazla 3-5 kişi daha tanıyacaksın
Sonra ne olacak? Bana sadece yarını anlatma
Belki yarın mutsuz, belki mutlu olacaksın
Yıllardan bahset bana,
Nasıl hafif ve hızlı olduklarını anlat
Nasıl geçip gittiklerini beyaz tülünün arasından
Kollarının ve alnının kırışıklığını hiçe saymalı...
Unutuyorsun yavaş ve yine hafifçe
Tüm yıllarını, yaşlarını, yaşadıklarını
Bu tabii ki de önemsiz
Çünkü sen de önemsizsin
Insan olmanın gurur duyulacak hiçbir yanı yok
İşte bu yüzden kuşlara benziyorsun
Sadece kendi kanatlarını önemseyen
Artık bir yere uçmamalarına rağmen...
"Yani insan olmak kabahatse bunu ben istememiştim zaten"
Diye düşünme
Hep acımasız, bencil ve zavallıyız;
Düşünebildiğimiz sürece.