Yağmur yağıyor, gün açıyor
Şanslıysak gökkuşağını görüyoruz
Şanslıysak yine uyanıyoruz
Sen açıyorsun gün açtıkça ruhuma
Senin ruhun açılan, senin kolların açılan
Ama ne yazık ki yoksun yazgımda
Bir geceleyin kapıyorsun gözlerini
Yorgunluklarıyla kavga ettin günün
Neye yordun kafanı, ellerini, gözlerini?
Sen, bedelisin benim tarafımca başlatılan tüm savaşların
Utanmadan ateşkes istiyorsun, utanmadan kendimi inciteyim istiyorsun
Oradasın, savaşın ve seni tanıyan tüm bağnaz insanların içinde, orada
Ama yazık ki yoksun yazgımda
Kar yağıyor, önce sana, sonra dünyaya
Gün ışıyor, önce sana, sonra dünyaya
Dünya ısınıyor, önce sana
Ben konuşuyorum, önce dünyaya, ve sana... Asla.
Ben sana baktıkça kırgınlıklarını görüyorum
Ben seni dinledikçe içine attıklarını duyuyorum
Duyardım yine de, eğer hiç duymadığım bir dili konuşuyor olsaydın
Oradasın, kırgınlıklarının ve içine attıklarının arasında
Ne yazık, yoksun yazgımda.